Baas boven baas

mei 24, 2010 – 22:00

Baas boven baas

Lokatie: Gemmenich (België) Lengte rit: 123,81 Kilometer Hoogtemeters: 1635
Tijd: 05 uur, 02 minuten Gemiddelde: 24,6 Km/p/u Beeld: 12:18

Het is zondagochtend, ik heb afgesproken met ’de tandarts’ om een rondje te doen. Rustig 120 kilometer trappen, door de voerstreek en het heuvelland, tenminste dat was het plan. Dat het anders zou worden wist ik toen nog niet. Hij zou met de eerst mogelijke trein uit Nijmegen naar Maastricht komen. Dus, daar stond ik, met extra hard opgepompte bandjes, gehuld in mijn snelste tenue. Gewapend met vier bananen, twee energie repen, bidons gevuld met sportdrank, mini blikje Red-Bull en twee Dextro-Energy tabletjes. Ik had namelijk van ’de tandarts’ gehoord dat ie behoorlijk kan fietsen en ik wilde in ’mijn’ achtertuin niet compleet uit het wiel gereden worden.

Daar stapte hij de trein uit. Ik zag zijn blitse rode helm glinsteren in de ochtend zon. Met een ’Michael Boogerd’ glimlach groette ’de tandarts’ zwaaiend vanuit de verte. Hij kwam dichterbij. Kut dacht ik. Geschoren poten; hij is een echte! Oei, oei, ik ga klop krijgen vandaag! En daar stond hij voor me. Zijn ogen verstopt achter een spiegelende zonnebril. Gehuld in matchende outfit van zijn oude sponsor en een karretje om door een ringetje te halen. Ik denk dat zelfs het stuurlint van carbon was. ’Ik heb er zin in’, zei Sjoerd, al handenschuddend.

Sjoerd en ik hadden elkaar al jaren niet meer gezien. Vroeger was hij (Sjoerd is twee jaar ouder) één van de neven en nichten waar ik veel mee omging. Maar zoals bij meer families; contacten verwaterde en zo zie je elkaar na 15 jaar weer op de begrafenis van je oma. Daar maakte we de afspraak om eens te gaan fietsen. Sjoerd had zijn studie genoten in het Zwitserse Basel (of daar stage gelopen) en was in een redelijk professioneel team terechtgekomen. Hij was zelfs eens gescout door een prof-ploeg en fietst nu nog steeds behoorlijke uitslagen in diverse cyclo’s zoals de La Marmotte en Maratona dles Dolomites.

En zo werd ik dus heuvel na heuvel compleet aan gort gereden. Ik deed voor spek en bonen mee in een ’rustig’ trainingsrondje van mijn iets oudere neef. Daar waar ik mezelf al een hele bink vond om met 16 aan het uur de ’Veurs’ (bij St. Martens-Voeren) omhoog te fietsen. Kwam Sjoerd, na al een keer boven te zijn geweest, op drie-kwart van de klim weer naast me rijden om vervolgens doodleuk rechtop te gaan zitten, z’n shirt in de plooi te trekken, gelletje naar binnen te spuiten en zonnebril te poetsen. Dit was het moment dat ik mijn meerdere moest erkennen. En we waren pas op een kwart van de geplande afstand!

Iets daarvoor vroeg ik Sjoerd waar hij zo had leren fietsen. Ach zei hij: ”Kwestie van talent en een betere basis. maar het zit ’m vooral in de basis”. Hij fietste al wedstrijden vanaf z’n 16de, had nooit gerookt en zelfs tijdens zijn studie spendeerde hij net zoveel uren op de fiets als in de collegebanken. Ik niet, ik rookte (nu overigens al 1,5 jaar niet meer) sinds mijn 18de een pakje per dag en zoop tijdens en na de studie op regelmatige basis zoveel dat ik soms wel eens wakker werd naast een ’zeker iemand’. Je kent het misschien wel, zo iemand waarvan ze in Brabant zeggen ’daar schop je je hond nog vanaf!’ Maar ach zei Sjoerd meteen; ”Alles is relatief, neem nu je broer. Dat zijn de dingen waar het echt om gaat, fietsen is maar bijzaak.” En ja, Sjoerd kan het weten. Ook hij heeft al eens kennis mogen maken met het bestralingsapparaat. Maar zei hij, ”niet alleen in fietsen heb je ’baas boven baas’. Arie heeft net wat minder mazzel dan ik, toch komt ook Arie er ook gewoon weer bovenop! Een jaartje bikkelen en dan is ook hij weer de oude”.

Nu was ik aanvankelijk van plan, net als elke week, fietsen, werk, en het leven als verse papa te combineren in een lekker leesbaar stuk. Die balans zit er dit keer effe niet in, omdat ik die in het echte leven, zoals iedereen, ook wel eens mis. Simpelweg omdat de afgelopen dagen teveel indruk op me hebben gemaakt. De zure berichten uit Frankrijk van Arie en zijn kut-ziekte. Sjoerd die zijn Non-Hodgkin achter zich heeft gelaten en nu weer op indrukwekkende wijze de  heuvels opraust. Liewe die z’n papa na begint te doen en zijn eerste (loop)fiets heeft gekregen. En Marjolein die me snapt en de beste moeder van de hele wereld is.

Ja, ja, ik word zowaar een sentimentele zak. Fuck it.
Ik weet waar het om gaat!
Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Tags: , , , ,


  1. 3 Responses to “Baas boven baas”

  2. By Kleine kluit on mei 28, 2010 | Reply

    Je wordt vooral een ouwe zak broeder!
    Maar met de jaren komt ook de wijsheid zo te lezen: wijze woorden in weer een mooie column.
    En wees getroost: binnenkort mag je mij weer helemaal stront rijden.
    Op naar Col d’Allos!

  3. By DaSuunk on mei 30, 2010 | Reply

    Buiten naast ‘een zeker iemand’ ben je ook nog eens naast mij wakker geworden met je broek op half elf en een bord met een half opgegeten gebakken ei op je borst. Binnenkort nog eens?

  4. By Jorg on mei 30, 2010 | Reply

    Dat van dat ei dat weet ik nog wel. Maar dat mijn broek op m’n enkels hing daar kon ik me weinig van herinneren. Zo zie je maar. Drank maakt mooie dingen mogelijk! Moesten we inderdaad snel maar weer eens lafjes over doen. Liever een half ei dan een diner bij Etenstijd!

Post a Comment