Koers van de Dag

Vandaag fietsten Martijn en ik weer eens samen een rondje. De laatste keer was alweer met Koninginnendag geweest. De oplettende lezer weet dat Martijn herstellend is van overtrainingsperikelen. We hadden een niet al te dol rondje uitgekozen. Ongeveer 75 kilometer en 700 hoogtemeters. Dit was voor mij ook meer dan voldoende. Ik had nog stramme poten van vorige week en wilde het vandaag eigenlijk wel lekker rustig aan doen.  Zo gezegd, zo gedaan.

We trapten via de Bemelerberg richting Gulpen om zo via Pesaken en Beutenaken naar de Loorberg te fietsen. Opeens hoorde ik achter me een hoop gerammel en geratel. Gevolgd door de opmerking ‘ja… kapot!’ In een flits keek ik om en zag Martijns ketting tussen z’n spaken wapperen. Gevolgd door een waanbeeld van Martijn die hard op z’n plaat ging. Tanden kwijt, zijn vel uitgesmeerd over drie meter asfalt en een uitstekend kuitbeen. Kut zeg. Het zal je maar gebeuren om negen uur ‘s ochtends in ‘the middle of nowhere’. Gelukkig bleef het bij een waanbeeld. Niets aan de hand. Kettinkje er weer op, vieze hand afvegen aan de brandnetels; au au au, en gaan.

Toch moest ik later terugdenken aan wat Martijn me had gevraagd in combinatie met het woord ‘kapot’. Vlak voor de bewuste ketting-actie vroeg Martijn naar de tijd dat ik in Rotterdam woonde ten tijde van de LPF en diens winst in de gemeenteraadsverkiezingen. En wat dit voor effect had voor dat stad. Ik besef me nu pas dat de stad, kort daarna, behoorlijk uit z’n doen was. Culturele projecten werden stop gezet, onder het mom ‘als de man met de pet het niet begrijpt, dan steken we er geen geld in’. En van wat ooit het beste clubcircuit van Nederland was, bleef ook al snel niets meer over. Het werd een stuk grimmiger op straat, de verharding sloeg genadeloos om zich heen.

Staat Nederland hetzelfde te wachten? Is Nederland ook kapot? Zal het zo zijn dat, als Geert gaat meeregeren, alles wat Henk en Ingrid niet begrijpen maar opgedoekt moet worden? Geert is namelijk de grootste winnaar van de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen.  Ik zou daarom tegen Geert willen zeggen. Alle ballen op kunst en kennis, juist nu! Aan kennis alleen heb je naar mijn idee niet zoveel. Innovatie wordt pas gevonden als je kennis creatief gaat gebruiken. Pas dan kom je tot nieuwe inzichten. Daarbij dragen kunst en cultuur bij aan het verruimen van gedachten. En dat is misschien nog wel het hardst nodig bij Henk en Ingrid.

Neem nu Liewe. Zijn kleine grijze massa wordt nog niet gehinderd door vooroordelen of andere blokades. Alle kennis die hij opdoet, stelt hem in staat nieuwe wegen te bewandelen. Dat wandelen neemt ie trouwens iets te letterlijk. De kleine directeur is net pas begonnen aan zijn eerste potjes gepureerde lasagne of zalm met aardappelen en boontjes, en meneer wil al lopen. Elke gelegenheid grijpt hij aan om te gaan staan. En als ie staat dan wil hij natuurlijk ook lopen. Hij weet nog niet eens wat kruipen is… laat staan lopen. Mafkees! Liewes hersens zijn dus zeker niet kapot. Laten we hopen dat hij de kans krijgt om, samen met de kinderen van Henk en Ingrid, de hersens goed te laten kraken en zich op een vindingrijke manier in te zetten voor zijn generatie en de generaties die komen gaan. Zodat ook zijn zoon later de lasagne in z’n gezicht kan spetteren als hij wil aangeven dat er genoeg in zijn snavel zit.

O ja… Saillant detail aan diezelfde verkiezingsuitslag is wáár de PVV het meeste aantal stemmen heeft gekregen: op plekken waar nagenoeg geen buitenlander te vinden is. En dat is nu juist het punt waarover de PVV het hardste schreeuwt. Toch leuk om te zien dat mensen uit de kleinste dorpen, die nog nooit een stap in een stad als Rotterdam hebben gezet, denken dat ook zij last hebben van de ‘grotestedenproblematiek’.