Koers van de Dag

Ik woon nu alweer drieëneenhalf jaar in Maastricht. Na een gewenningsperiode van ’n jaar of twee kan ik nu wel volmondig zeggen dat het hier uitermate prettig wonen is. We wonen in een huis dat past als een jas en over de buurt valt niet te klagen. De wijk staat bekend als zeer plezierig, oudere mensen verhuizen naar de bejaardensoos om daar lekker verder te kienen en de huizen die ze achterlaten worden gekocht door jonge tweeverdieners. Ofwel er wordt niet alleen aan grondige verbouwingen geklust, maar vooral ook aan gezinsuitbreiding. Dat betekent dus dat onze buurt een fikse bijdrage levert aan de strijd tegen’de krimp`. `De krimp’ is alweer enige tijd het gespreksonderwerp van de dag hier in de regio. Jammer alleen dat Maastricht (nog) wat slapjes acteert.

Zo hadden we dit weekend hier vlak bij de mogelijkheid om te gaan kijken naar een spektakel van wereldformaat. Ik heb het over de Red Bull Crashed Ice Championships. In Maastricht kwam een aantal maanden geleden de vraag binnen of de stad het evenement wilde hosten. Als locatie had men de St. Pieter in gedachte. Jezus, wat een kans! Zie je het al voor je…

- Stadion speaker AAN –
Ladies and gentlemen. Hereby we present the worlds toughest athletes. They will battle on icy arena’s in world famous cities as Quebec, Moscow, Munich and Maastricht.
- Stadion speaker UIT –

Maar helaas… Niks Maastricht.
Dat kan toch niet!
Nee joh; da’s toch niet Sjiek en Sjoen!

Ja, mensen het is het echt waar. Maastricht vond het fijner dat dit circus z’n tenten in het volgende dorp zou opzetten. Waarschijnlijk was de veiligheid van de Heuvellandse Renkip of de Meestrichter Woelrat in het gedrang? En zo zag ’Loret aan de Cauberg’ zijn kansen schoon om een evenement van wereldklasse binnen te harken. Ik zeg het je; welke ontzettende dropstaaf laat zo’n kans om aansluiting te krijgen bij de jeugd nu lopen? Wie o wie is die figuur met een voorliefde voor de rollator die niet in de gaten heeft dat Maastricht aan alle kanten voorbij wordt gestreefd als het gaat om zo’n beetje alles door de buren Heerlen, Luik en Hasselt. Nee, in Maastricht laten we het het liefst zo als het al jaren is. Nog een paar jaar en echt alles wat nu in Liewe’s leeftijdscategorie zit, rent van verveling de stad uit, om er ook nooit meer terug te keren. Bang voor al die Grijze Grobbebollen die de stad totaal hebben overgenomen.

Net zo langzaam als Maastricht reageert op alles wat speelt op een beetje ’hippig’ cultureel gebied, zo langzaam ging het afgelopen zondag op de fiets. Bij de altijd aanwezige Nordic walkers op de Camerig wapperden de stokken uit hun handen. Kinderwagens sloegen om en de schapen op de Gulpenerberg waaiden uit hun wintervacht. Op diezelfde heuvel ’moest’ ik zonodig tegen windkracht 6 naar boven harken. Ik geloof dat de teller nog niet boven de 9 per uur is uitgekomen. Maar goed, daar staat tegenover dat ik in de afdaling van de Camerig – waar je normaal 50 a 60 haalt – nu met gemak met dik bij de 70 Vijlen in kachelde. Dikke pret!

Om trouwens nog even terug te keren naar waar ik deze week mee ben begonnen. In Heerlen moeten ze nu ook wel pret hebben. Afgezien van een iets te duur uitgevallen website, snappen ze ’het’ in Heerlen wel. Heerlen heeft de opdoemende krimp weten te stoppen door vol in te zetten op de toekomst. Begrijp me goed. Ik heb echt geen hoge pet op van Heerlen, het is nu niet bepaald een mooie stad maar ik zie wel dat ze in Parkstad aansluiting hebben gevonden met de mensen waar het in de toekomst om draait. In Heerlen is gewoon echt wat te doen. Over een jaar of wat kan ik met Liewe allerlei leuke dingen doen in Heerlen. Zo hosten ze er jaarlijks het International Breakdance Event, ze hebben met de Nieuwe Nor een goed pop-podium en het Glaspaleis snapt ook dat er meer is dan Rembrandt of Bér.

Mij is echt de mening toegedaan dat het toekomstige ’Bejaarden Walhalla’ genoodzaakt is zich te realiseren dat inzetten op hoogwaardige cultuur, innovatie en kennis, meer inhoud dan TEFAF en Meestrichter Staar. Kijk bijvoorbeeld naar Eindhoven met festivals van formaat als zoals ”Strp” waar juist de verbinding met de toekomst wordt gemaakt op een hoogwaardige maar toegankelijke manier. Okay ik ben ’al’ 36 jaar oud maar ben nog echt niet toe aan een brommobiel en dus zou het fijn zijn als ik het gevoel zou kunnen hebben in een stad te wonen waar men aansluiting met het hedendaagse culturele aanbod probeert te houden. Nu zijn er tal van mooie initiatieven zoals bijvoorbeeld Pecha-Kucha en de Kunsttour maar ik heb nu niet echt het idee dat dit wordt gedragen door het stadsbestuur. Er mag wat meer met visie geïnvesteerd worden in de toekomst. Investeren in leuke, energieke dingen.

Daar hoort wat mij betreft dus ook de Red Bull Crashed Ice bij.
Of houden we het bij Magisch Maastricht?